.png)
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΙΘΑΚΗ ....
ΛΑΖΑΡΕΤΟ ~ ΤΟ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ
Το νησάκι Λαζαρέτο ή Σωτήρα -με την ομώνυμη εκκλησία- βρίσκεται στο Βαθύ κοντά στη ΝΔ παραλία του λιμανιού. Χρονολογείται από το 1560 όπου και ανακαινίστηκε. Το διώροφο κτίριο χτίστηκε από τους Άγγλους το 1817 όπου χτίστηκε η προτομή του τότε Άγγλου Επιτρόπου Sir Thomas Meytland. Παλαιότερα φιλοξενούσε σανατόριο (1836), αργότερα φυλακή καταδίκων (μέχρι το 1912) και σήμερα δεν χρησιμοποιείται. Τους προηγούμενους αιώνες σε κάθε λιμάνι υπήρχε απολυμαντικό (lazaretto) στο οποίο έπρεπε να σταματούν τα πλοία που έρχονταν από το εξωτερικό για ιατρική εξέταση. Σε αυτό φυλακίστηκαν πολλοί αγωνιστές, όπως ο Γ. Πεταλάς Πέτας, ο συνταγματάρχης του αγώνα του 1821, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και άλλοι αντίπαλοι του βασιλιά Όθωνα και του Γεωργίου Α.
Στο νησάκι υπάρχει επίσης εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που ιδρύθηκε το 1668.
Το Λαζαρέτο της Ιθάκης υπέστη σοβαρές ζημιές από τους σεισμούς του 1953 και αργότερα κατεδαφίστηκε. Γνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του ήταν χτισμένο με πέτρες από αρχαιοελληνικά ερείπια, στα οποία διαβάζονταν ολόκληρες επιγραφές. Αυτό το σημαντικό υλικό δεν καταγράφηκε.
Με θέα το μοναδικό λιμάνι της Ιθάκης, το περίφημο Βαθύ, και με φόντο την αρχαιότερη ιστορία της πιστής αγάπης, αυτή του Οδυσσέα και της Πηνελόπης, ερωτευμένα ζευγάρια από την Ελλάδα και το εξωτερικό ανταλλάσσουν όρκους αιώνιας πίστης και αγάπης στην εκκλησία του Σωτήρος. , πάνω στο ιστορικό Lazaretto. Σχεδόν στο κέντρο του πανέμορφου κόλπου που σχηματίζει το γραφικό λιμάνι της Ομηρικής Ιθάκης, αυτό το μικρό νησί τείνει να γίνει αγαπημένος προορισμός για γάμους, με πολλούς νεόνυμφους, διάσημους ή μη, έχετε ήδη κλείσει τις ημερομηνίες του γάμου!
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ
Μονή Καθαρών
Η Μονή της Παναγίας της Καθαριώτισσας πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου, εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου. Μικρότερη γιορτή γίνεται στις 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα του Τιμίου Σταυρού, όταν σύμφωνα με την παράδοση και επειδή είναι νηστεία, δίνονται στους προσκυνητές βραστά κουκιά.
Όλη η ζωή του νησιού είναι συνυφασμένη με την Καθαριώτισσα και το Μοναστήρι της. Δύο φορές στο παρελθόν, μετά τους σεισμούς του 1928 και τον Μάρτιο του 1954, μετά τους σεισμούς του 1953, η Εικόνα της Παναγίας μεταφέρθηκε από το Μοναστήρι της στο Βαθύ, την πρωτεύουσα του νησιού. Όλοι οι κάτοικοι συνόδευσαν την πομπή με τα πόδια, γεγονός που δείχνει ότι οι Ιθακήσιοι την εμπιστεύονται και της παίρνουν κουράγιο και ελπίδα στα δύσκολα.
Μονή Ταξιαρχών
Η Μονή των Ταξιαρχών βρίσκεται λίγο πιο πέρα από το χωριό Περαχώρι, στην περιοχή Βουνί. Κτίστηκε τον Οκτώβριο του 1622 με απόφαση των Γερόντων του χωριού και με εισφορές των κατοίκων (γη, ζώα, προϊόντα), στη θέα προηγούμενης ομώνυμης Εκκλησίας. Αποτελούνταν από την Εκκλησία, την κατοικία του Ηγουμένου και τα κελιά. Μέχρι το 1898 της Μονής διοικούσαν Ιθακήσιοι Ηγούμενοι με πολύ υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Από το 1910 και μετά η Μονή άρχισε να παρακμάζει. Παρά τις αξιόλογες προσπάθειες του ιερέα Σπυρίδωνα Βλησμά, τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν δύσκολα. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με τους σεισμούς του 1953 που κατέστρεψαν τη Μονή. Λίγα χρόνια αργότερα οι κάτοικοι του Περαχωρίου με την επιμονή και την καλή τους θέληση, άλλοι με την προσωπική τους εργασία και άλλοι με τις οικονομικές τους συνεισφορές, ξαναέχτισαν την Εκκλησία και ένα παρακείμενο κελί.
Το Μοναστήρι ήταν πάντα σημείο αναφοράς για τους χωριανούς. Γιόρταζε τρεις φορές το χρόνο (Αναλήψεων, 13 Ιουλίου και 8 Νοεμβρίου) και τους καλοκαιρινούς μήνες ακολουθούσαν πάντα εορτασμοί σύμφωνα με την παράδοση των ντόπιων. Οι γιορτές της Πρωτομαγιάς, με χορό στο αλώνι στη σκιά των καστανιών, είναι ακόμα γνωστές. Στις μέρες μας η Μονή συνεχίζει να γιορτάζει όπως παλιά, με το γνώριμο γενναιόδωρο πνεύμα και κέφι των κατοίκων του Περαχωρίου.
Εκκλησίες & Παρεκκλήσια
Παρεκκλήσι Αγίου Ανδρέα (Βαθύ)
Το γραφικό ξωκλήσι που υποδέχεται τους επισκέπτες στην είσοδο του λιμανιού της Ιθάκης, είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ανδρέα και στέκεται ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Είναι ένα μικρό, απλό και ζεστό ξωκλήσι, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του λιμανιού. Ο ευκολότερος τρόπος για να φτάσετε στον Άγιο Ανδρέα είναι με πλοίο, το οποίο θα σας αφήσει στη μικρή προβλήτα, ακριβώς μπροστά από το παρεκκλήσι. Εναλλακτικά, μπορείτε να ακολουθήσετε το μονοπάτι από την παραλία Λούτσας, στην άκρη του ασφαλτοστρωμένου δρόμου του λιμανιού. Θα χρειαστείτε περίπου μισή ώρα με 40 λεπτά για να διασχίσετε αυτό το μονοπάτι, αφού θα πρέπει να περάσετε πάνω από τη βραχώδη ακτή και μέσα από τον λόφο που καλύπτεται από πουριά. Τα καραβάκια που κάνουν τη διαδρομή από το Βαθύ στο Γιδάκι, περνούν πολύ κοντά από το ξωκλήσι του Αγίου Ανδρέα δίνοντάς σας την ευκαιρία να το θαυμάσετε και να βγάλετε όμορφες φωτογραφίες. Κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής, που είναι στις 30 Νοεμβρίου, ο κόσμος έρχεται εδώ με βάρκα από το λιμάνι και το ξωκλήσι σφύζει από ζωή.
Παναγία – Περναράκια (Εξωγή)
Σε απόσταση 2 χλμ. από τον οικισμό της Εξωγής σήμερα, στα νοτιοδυτικά, στην κορυφή του βουνού, στη θέση «Περναράκια», είναι χτισμένο το παλιό μοναστήρι της Παναγίας της Ελεούσας.
Δεν γνωρίζουμε πολλά για την ιστορία του. Αναφέρεται ότι λειτούργησε μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έγινε ριζική ανακαίνιση μέχρι τον Δεκέμβριο του 1940, από τον μοναχό Ιάκωβο Μαυροκέφαλο, ηγούμενο (1919-1944) του Ιερού Ροδαρίου της Αιτ/νίας και τους συγγενείς του, στη μνήμη του. Το αντιμόνιο των εγκαινίων που έκανε στον Ιερό Ναό ο αείμνηστος Μητροπολίτης Δωρόθεος το 1946 σώζεται μέχρι σήμερα. Ο π. Ο Ιάκωβος μέχρι το τέλος της ζωής του είχε διακαή πόθο να αποσυρθεί στα Περναράκια, αλλά δεν τα κατάφερε. Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές στη Βόνιτσα, στις 13 Ιουλίου 1944. Στον περίβολο της Μονής υπάρχει ο τάφος του, στον οποίο μεταφέρθηκε αργότερα τα λείψανά του.
Η θέα από τα «Περναράκια» είναι απέραντη, επιβλητική, συναρπαστική – σε όποια κατεύθυνση κι αν κοιτάξεις. Δίπλα στο ναό υπάρχει κελί και καμπαναριό. Γιορτάζει την πρώτη Τρίτη μετά το Πάσχα
Άγιος Κωνσταντίνος (Βαθύ)
Η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου βρίσκεται στην περιοχή του Κανελάτα, στο Βαθύ Ιθάκης, στο δρόμο που οδηγεί στο Σαρακήνικο και στο Φιλιατρό. Η ημερομηνία κατασκευής του δεν είναι γνωστή. Ωστόσο, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε, υπήρξε εποχή που έζησε ο Άγιος Ιωακείμ, ο γνωστός Παπουλάκης. Δηλαδή είναι πάνω από 150 χρόνια. Είναι μια μακρόστενη εκκλησία, χτισμένη από πέτρα με γύψο και ξύλινη στέγη. Το περίεργο με αυτό είναι ότι έχει δύο κόγχες στο Άγιο Βήμα, γιατί ως γνωστόν ο Άγιος Κωνσταντίνος γιορτάζεται μαζί με τη μητέρα του Αγία Ελένη, οπότε η μια κόγχη είναι για τον Άγιο Κωνσταντίνο και η άλλη για την Αγία Ελένη. Μέσα υπάρχουν νεότερες εικόνες, γιατί οι παλιές έχουν χαθεί. Σώζεται μόνο ένα παλιό της Παναγίας, το οποίο φυλάσσεται για λόγους ασφαλείας στον Μητροπολιτικό Ναό, στην ενορία του οποίου ανήκει το παρεκκλήσιο αυτό.
Άγιος Φανούρης (Βαθύ)
Η εκκλησία του Άη Φανούρη βρίσκεται στο Βαθύ Ιθάκης, στη συνοικία Κάβος. Είναι μικρό, λευκό και είναι κρυμμένο πίσω από τα σπίτια και στις ελιές, πάνω από το δρόμο. Ξεχωρίζει από μακριά μόνο αν προσέξει κανείς τις μπλε πόρτες και παράθυρα. Από το μικρό μπαλκόνι του μπορεί κανείς να δει τα σπίτια, την παραλία στο Βαθύ και το μικρό νησάκι Λαζαρέτο, που στέκεται κατάφυτο από πεύκα στη μέση του λιμανιού της Ιθάκης. Κάθε χρόνο την παραμονή της εορτής του Αγίου Φανουρίου, στις 26 Αυγούστου, πλήθος πιστών συρρέει στο παρεκκλήσι για τον εσπερινό. Άφθονες και οι σπιτικές, νόστιμες Φανουρόπιτες που προσφέρονται σε όλους προς τιμήν του Αγίου!
Άγιος Νικόλαος Μαυρωνάς (Κιόνι)
Το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου βρίσκεται στα βορειοανατολικά του νησιού της Ιθάκης, στις παρυφές του πανέμορφου και γραφικού χωριού Κιόνι. Η παράδοση λέει ότι χτίστηκε από χωρικούς μετά τη νίκη τους επί των πειρατών (ίσως τον 17ο αιώνα). Το μοναστήρι λειτούργησε μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Τα κτίριά του καταστράφηκαν από τον καταστροφικό σεισμό του 1953, αλλά η εκκλησία παρέμεινε ανέπαφη. Στη βάση της Αγίας Τράπεζας σώζεται αρχαίος κίονας που πιθανότατα προέρχεται από αρχαίο ειδωλολατρικό ναό της περιοχής.
Η πρόσβαση στην παραλία του Μαυρωνά και στην εκκλησία γίνεται από τον οικισμό της Ράχης. Ο ναός είναι διαμορφωμένος και περιποιημένος, πανηγυρίζει στις 10 Μαΐου κάθε χρόνο, ανάμνηση της κοίλου του ιερού λειψάνου του Αγίου Νικολάου, επ. Μύρων από τα νησιά μας.
Παναγία Σπηλιώτισσα (Μαραθιάς)
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σπήλαιο που το άνοιγμα του έχει κλείσει δίνοντας την εντύπωση πρόσοψης εκκλησίας, γι' αυτό και ονομάστηκε Παναγία Σπηλιώτισσα. Για να φτάσει κανείς στην εκκλησία πρέπει να περπατήσει το μονοπάτι που ξεκινά από το οροπέδιο του Μαραθιά. Οι πινακίδες ενημερώνουν για το τέλος της διαδρομής με αυτοκίνητο, ενώ από εκεί πρέπει να ακολουθήσετε την ειδική σήμανση του μονοπατιού: κόκκινος κύκλος με λευκό στη μέση. Περίπου 40 λεπτά μετά τη βόλτα στη φύση, όπου ο επισκέπτης αντικρίζει τον πλούτο της χλωρίδας του νησιού -από αιωνόβιες ελιές μέχρι αλειφάσκη- φτάνει στην εκκλησία της Παναγίας της Σπηλαιώτισσας. Κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής του, 2 Ιουλίου, το παρεκκλήσι δέχεται πλήθος κόσμου. Η θαυματουργή εικόνα της φυλάσσεται στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Περαχώρι και την ημέρα εκείνη οι πιστοί τη μεταφέρουν στα χέρια τους σε όλη τη διαδρομή. Μετά το τέλος της εορταστικής λειτουργίας η εικόνα επανέρχεται με τον ίδιο τρόπο. Σύμφωνα με την παράδοση πριν από πολλά χρόνια, στη συγκεκριμένη περιοχή ζούσαν δύο οικογένειες που έκοβαν ξύλα και έφτιαχνε κάρβουνα. Μια μέρα, περνώντας μπροστά από τη σπηλιά, είδαν ένα φως να έρχεται από μέσα. Στην αρχή έμειναν έκπληκτοι, αλλά αποφάσισαν να πάνε μέσα στη σπηλιά και να δουν από πού ερχόταν αυτό το φως. Προχωρώντας όλο και πιο βαθιά στη σπηλιά βρέθηκαν μπροστά σε μια εικόνα της Παναγίας. Με πίστη και ευλάβεια πήραν την εικόνα και τη μετέφεραν στο Περαχώρι. Ωστόσο, την επόμενη μέρα η εικόνα εξαφανίστηκε από το χωριό και βρέθηκε ξανά στη σπηλιά. Αυτό συνέβη τρεις φορές. Η εικόνα εξαφανίστηκε μόνη της και επέστρεψε στη σπηλιά, όπου είχε βρεθεί. Έτσι οι κάτοικοι του χωριού κατάλαβαν ότι έπρεπε να μετατρέψουν εκείνη τη σπηλιά σε εκκλησάκι, όπως έγινε.
Η «Μητρόπολη», ο Καθεδρικός Ναός (Βαθύ)
Στην ανατολική πλευρά της πόλης της Ιθάκης, στο προάστιο Καραβάτα, συναντά κανείς τη «Μητρόπολη», τον Καθεδρικό Ναό, αφιερωμένο στην είσοδο της Θεοτόκου στο Ναό. Είναι μια ενιαία, ευρύχωρη, οδική κατασκευή του 1800. Η χρονολογία μαρτυρείται από τον θεμέλιο λίθο που βρίσκεται στον τοίχο, δίπλα στη δυτική είσοδο. Πριν από το κτίσιμο του σημερινού οικοδομήματος υπήρχε μικρότερος Ναός στον ίδιο χώρο. Αυτό ονομαζόταν «Παναγία στη Λινοβροχιά». Το νερό της βροχής μαζεύονταν συχνά στην περιοχή και η θάλασσα, μόλις έφτανε σε αυτήν, την καθιστούσε υφάλμυρη. Σε αυτό το υφάλμυρο νερό οι ντόπιοι μαλάκωσαν το λινάρι τους πριν το επεξεργαστούν περαιτέρω. Στη σημερινή Εκκλησία μπορεί κανείς να δει το υπέροχο, σκαλισμένο, ξύλινο εικονοστάσι ή «Εικονοστάσιο», που χρονολογείται από το 1793. Είναι έργο του ο χαράκτης Ιωάννης Πασχουλίτης από το Μέτσοβο. Στην αριστερή πλευρά του Ναού δεσπόζει ο Άμβωνας, έργο εξαιρετικής τέχνης του Ιθακήσιου Σπύρου Κομνηνού από το χωριό Λεύκη. Επίσης, εντός του ναού φιλοξενούνται οι εξαίσιες Εικόνες από την εκκλησία της «Παναγούλας του Κόμη», κατεστραμμένες. από τους τρομερούς σεισμούς του 1953. Δίπλα στην εκκλησία, σε μικρή απόσταση, βρίσκεται το καμπαναριό της, ένα έργο εξαιρετικής αρχιτεκτονικής τέχνης, που ολοκληρώθηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Εκκλησία των Βλαχερνών (Βαθύ)
Όχι πολύ μακριά από τον Ιερό Ναό Γαρδελακίου και πάνω στο ίδιο υψόμετρο, συναντάμε τον Ιερό Ναό των Βλαχερνών. Ο θεμέλιος λίθος, που βρέθηκε στην ανατολική πλευρά του Ναού, μας πληροφορεί ότι κτίστηκε το 1792. Σε παλαιότερες γραφές αναφέρεται ότι είναι κτίσμα του 1720 και ότι λειτουργούσε ως Ιερά Μονή.
Στην Εκκλησία συναντάμε ένα εξαίσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο με εικονογραφική ομοιομορφία. Με άλλα λόγια, όλες οι εικόνες από την κορυφή της Οθόνης μέχρι τις πόρτες, είναι έργο του γνωστού Εικονογραφικού εργαστηρίου των Περληγίδων από το Ληξούρι της Κεφαλλονιάς.
Στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας στέκεται μεσαίου ύψους συνομήλικο καμπαναριό. Η σκάλα του παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Οδηγεί στις καμπάνες και αποτελείται από πέτρινους «σπόνδυλους», τοποθετημένους ο ένας πάνω στον άλλο.
Ναός της Θεοτόκου – «Γαρδελάκι» (Βαθύ)
Σε δυτικό λόφο της πόλης της Ιθάκης υψώνεται ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου «Γαρδελάκι». Είναι ένα μονόχωρο, δρομικό κτίριο του 1845. Στη θέση του, παλαιότερα, υπήρχε μικρότερος ναός και οι οικογένειες Βλασσοπούλου τον ανακαίνισαν στο σημερινό του μέγεθος. Μέσα σε αυτόν τον Ναό φυλάσσεται, εξαιρετικής τέχνης, μεγάλος χρυσός- κεντημένος Επιτάφιος με την Κοίμηση της Θεοτόκου. Δίπλα υψώνεται το καμπαναριό, έργο μοντέρνας αρχιτεκτονικής και υψηλής αισθητικής αξίας. Ο ναός αυτός εκτός από ενοριακός είναι και νεκροταφείο. Στο νεκροταφείο του βρίσκεται ο τάφος της περίφημης οικογένειας Θεοφιλάτου, που δραστηριοποιούνταν στη Ρουμανία με τα περίφημα «σλέπια», τα περίφημα καΐκια στον Δούναβη. Αυτή η οικογένεια είναι η πρώτη που έφερε ατμοκίνητα πλοία στην Ελλάδα.
Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Ανωγή)
Ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ανωγή είναι μεγάλου βασιλικού ρυθμού. Υπέροχες εικόνες Αγίων και μορφές Αγγέλων σπάνιας τεχνικής, μαρτυρούν το ταλέντο του ζωγράφου της εποχής Αντωνίου των Αγράφων, που άκμασε γύρω στα μέσα του 17ου αιώνα. Σύμφωνα με επιγραφή στο πέτρινο τέμπλο, ο Αγράφων Αντώνιος παρέδωσε τις εικόνες το 1680. Στον ναό υπάρχουν πέντε αγιογραφικές ζώνες. Τμήμα της δεύτερης ζώνης του δυτικού τοίχου, απέναντι από την κύρια είσοδο, θυμίζει τα ψηφιδωτά του San Vitale της Ραβέννας και τις τοιχογραφίες των Μετεώρων. Εδώ συναντάμε, μεταξύ άλλων, τις μορφές του Μεγάλου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης, ανάμεσα στις οποίες παρεμβάλλεται ο σταυρός της Λωρραίνης. Όλες οι τοιχογραφίες είναι ηπειρωτικού ρυθμού, με επιρροές από την κρητική σχολή και ίσως από τα περίφημα ψηφιδωτά των βυζαντινών ναών της Ραβέννας. Ο ναός υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τους σεισμούς του 1953. εφοπλιστής κ. Πάνος Γράτσος και οι τοιχογραφίες συντηρήθηκαν από τον συντηρητή κ. Αναστάσιο Κουτσούρη. Αξιοσημείωτο για τον επισκέπτη είναι το ξύλινο δωδεκάεδρο της εποχής του 1821, οι πήλινες στάμνες για την ακουστική του ναού, τα παλιά πέτρινα μνημεία και ο διώροφος γυναικωνίτης μπροστά στον οποίο αναπαρίσταται η Θεία Δίκη. Τέλος, επιβλητικό και όμορφο από γνήσια νέγρικη πέτρα, στέκει το ενετικό καμπαναριό της εκκλησίας, σύμβολο του χωριού και στύλος ιερού προσκυνήματος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, που γιορτάζει στις 15 Αυγούστου.
Εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ (Περαχώρι)
Ο ναός του Αγίου Ραφαήλ, χτισμένος στη θέση που βρισκόταν το σπίτι του Αγίου, δίπλα στη γερασμένη ελιά, γνωστή στην περιοχή «η ελιά του Λάσκαρη», ιδρύθηκε το 1978 και καθαγιάστηκε στις 6 Ιουλίου 1980. Η εκκλησία, εκτός από την ξεχωριστή του μορφή, την εξαιρετική ακουστική και φυσικό φωτισμό, διαθέτει αξιόλογο ξύλινο τέμπλο του 17ου αιώνα που μεταφέρεται από ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (και στο Περαχώρι), ένας λειτουργικός ναός που καταστράφηκε από το σεισμό του 1953. Ο Άγιος Ραφαήλ γεννήθηκε το 1410 στους Μύλους του Περαχώρι και το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης. Ήταν ιερέας στον ναό του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη στην Αθήνα (κοντά στην Ακρόπολη) και αργότερα χειροτονήθηκε Ηγούμενος στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης πήγε στη Λέσβο όπου ήταν Ηγούμενος στο μοναστήρι των Καρυών στη Θέρμη. Εκεί υπέστη βασανιστήρια και πέθανε τον Απρίλιο του 1463
Εκκλησία Αγίας Βαρβάρας (Σταυρός)
Η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας βρίσκεται σε ένα μικρό λόφο στη νότια πλευρά του χωριού Σταυρός. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο, ανεξάρτητο, μονόχωρο κτίσμα που χτίστηκε πριν από το 1836. Στο ίδιο σημείο υπήρχε παλαιότερα μικρότερος ναός αφιερωμένος στον ίδιο Άγιο. Αυτό στη συνέχεια διευρύνθηκε από τον Άγιο Ιωακείμ, «Παπουλάκη» (1786-1868), χρησιμοποιώντας δωρεές και χρήματα που συγκεντρώθηκαν για το σκοπό αυτό. Δεν κατεδάφισε αρχικά τον μικρότερο Ναό, αλλά έχτισε τον μεγαλύτερο γύρω του. Μόνο όταν αυτό ολοκληρώθηκε, το μικρότερο στη συνέχεια κατεδαφίστηκε. Ο Ναός χρησίμευσε ως ενοριακός και αργότερα, όταν χτίστηκε ο ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο κέντρο του χωριού, άρχισε να λειτουργεί ως κοιμητηριακός ναός. Διαθέτει όμορφο ξυλόγλυπτο τέμπλο με εικόνες λαϊκού-βυζαντινού ρυθμού.
Εκκλησία της Ευαγγελίστριας (Κιόνι)
Στο παραθαλάσσιο χωριό Κιόνι και σε ένα λόφο, υπάρχει μια μεγάλη, μονόχωρη, δρόμος εκκλησία της Ευαγγελίστριας. Είναι επίσης ναός που χτίστηκε με τις συνδρομές και τους εράνους του Αγίου Ιωακείμ του Παπουλάκη (1786-1868) στα μέσα του 19ου αιώνα. Είναι ένα ευρύχωρο και ψηλό κτίριο με αρκετά μεγάλα παράθυρα, που δίνουν άπλετο φως στο εσωτερικό του. Η μοναδική παλιά ξυλόγλυπτη πλάκα των εικόνων και όλη η διακόσμηση του ναού είναι επηρεασμένη με δυτικό τρόπο.
Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (Κιόνι)
Ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου είναι ενοριακός ναός, βασιλική με ένα σηκό και αψιδωτή εσωτερική οροφή. Υπέστη σοβαρές ζημιές από τον σεισμό του 1953 και αναστηλώθηκε με μεγάλο σεβασμό στην ιστορική και αισθητική αξία του μνημείου. Εκκλησιαστικά έγγραφα μαρτυρούν ότι στον ίδιο χώρο υπήρχε ναός αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, αλλά είναι άγνωστο αν αναφέρονται στον σημερινό ναό ή σε παλαιότερο. Το λαξευμένο τέμπλο, που απεικονίζει πλούσια βλάστηση, αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα Επτανησιακή σχολή και αποδίδεται σε Κεφαλλονίτες τεχνίτες. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν έξι πολύ εντυπωσιακές μεγάλες αγιογραφίες –τρεις στον βόρειο και τρεις στον νότιο τοίχο– του Λευκαδίτη ζωγράφου Σπύρου Γαζή της περιόδου 1899-1909. Αυτές οι αγιογραφίες είναι αντίγραφα δυτικών εικόνων και αποτελούν, μαζί με μερικές από τις μεγάλες εικόνες του ναού, τη χαρακτηριστική συμβολή του ζωγράφου στη ζωγραφική της εκκλησίας. Η εκκλησία γιορτάζει στις 24 Ιουνίου αλλά το μεγάλο πανηγύρι γίνεται στις 2 Φεβρουαρίου. την ημέρα της εορτής των Εισοδίων του Κυρίου. Η ομώνυμη εικόνα δείχνει την Παναγία να κάθεται σε θρόνο και να κρατά τον Χριστό στο δεξί της χέρι «Δεξιοκρατούσα», έργο. του ζωγράφου Γιάννη Ταμβάκη από Ζάκυνθος που χρονολογείται από το 1859.